หนึ่ง：แกนหลักของจิตใจ

ในช่วงเวลาที่ยังไม่มีทฤษฎีที่สามารถซื้อขายหุ้นได้ การจัดการจิตใจที่ถูกต้องและการทำให้การกระทำกับความคิดนั้นสอดคล้องกันเป็นเงื่อนไขที่สำคัญที่สุดในการให้ทฤษฎีการลงทุนทำงานได้อย่างเป็นระบบ หากทฤษฎีการลงทุนที่ดี แต่ผู้ลงทุนนั้นมีจิตใจหงุดหงิด ไม่สามารถคงสถานะที่ไม่มีการลงทุนไว้นาน หรือมองว่าหุ้นที่แข็งค่าขึ้นอย่างต่อเนื่องแต่ไม่รู้วิธีควบคุมความเสี่ยงนั้นเป็นการลงทุนที่สมเหตุสมผลและเข้าไปลงทุนโดยไม่คิด จึงส่งผลให้การลงทุนหลุดจากการควบคุมของทฤษฎีการลงทุน และทำให้เกิดความล้มเหลวในที่สุด ดังนั้น เนื่องด้วยเหตุนี้จิตใจจึงเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในการกำหนดความสำเร็จหรือความล้มเหลวของทฤษฎีการลงทุน

สอง：แกนหลักของผลกำไรขาดทุน

จุดเริ่มต้นของเงินทุนที่แตกต่างกันนำไปสู่ผลกำไรและขาดทุนที่แตกต่างกัน เช่น 1 ล้านกับ 30,000 หากวางไว้ที่อัตราเติบโตรายปีเท่ากันคือ 100% ผลกำไรจะเหมือนกัน แต่บุคคลที่มี 1 ล้านอาจลดเป้าหมายผลกำไรลงเหลือเพียง 50% ต่อปี ซึ่งผลกำไรจะสูงกว่าการลงทุน 30,000 เป็นอย่างมาก ความต้องการทางจิตใจและความสามารถทางเทคนิคของบุคคลจะลดลงอย่างมาก จึงส่งผลให้เกิดลักษณะที่แตกต่างกันของทฤษฎีการลงทุน บุคคลที่มีเงินทุน 1 ล้านจะมีแนวโน้มมองทฤษฎีการลงทุนระยะกลาง ในขณะที่บุคคลที่มีเงินทุน 30,000 จะมีแนวโน้มมองทฤษฎีการลงทุนระยะสั้น

สาม：แกนหลักของเทคนิค

มีโมเดลการทำกำไรในตลาดอยู่ 3 แบบ คือ การรีบาวด์จากการตกต่ำ, การขายสูงและซื้อที่ต่ำ, การไล่ซื้อเมื่อมีแรงซื้อเข้า

หนึ่ง：การรีบาวด์จากการตกต่ำ

สุดขีดที่ต้องรีบาวด์ได้อย่างไร และกระโดดขึ้นไปถึงระดับไหนถึงจะปลอดภัย

สอง：ขายสูงและซื้อที่ต่ำ

การขายที่สูงนั้นต้องสูงถึงระดับใดและการซื้อที่ต่ำต้องต่ำถึงระดับใด การซื้อจะเป็นการซื้อครั้งเดียวหรือหลายครั้ง

สาม：การไล่ซื้อเมื่อมีแรงซื้อเข้า

ช่วงเวลาไหนที่จะไล่ได้ และช่วงเวลาไหนที่ไม่ควรไล่ ซื้อได้ถึงระดับไหน

ข้อตกลงในการรีบาวด์จากการตกต่ำ

ผู้คนที่แตกต่างกันมีฐานการวิเคราะห์ที่แตกต่างกัน ดังนั้น การกำหนดขอบเขตการรีบาวด์นี้สามารถใช้สถิติทางประวัติศาสตร์ ตัวอย่างเช่น หากจุดสูงลดลงเกิน 60% และในด้านรูปแบบและปริมาณการซื้อขายที่เกี่ยวข้องทั้งหมดอยู่ในสภาวะที่เหมาะสม การระบุว่าตกต่ำคือสิ่งที่จะรีบาวด์ได้

สี่：แกนหลักของการควบคุม

ในช่วงเวลาที่ทฤษฎีการลงทุนมีสัญญาณ จำเป็นต้องมีการบริหารความเสี่ยงเพื่อลดความไม่แน่นอนลงให้มากที่สุด การจัดการความเสี่ยงที่ดีจะช่วยเพิ่มอัตราความสำเร็จของทฤษฎีการลงทุนให้สูงขึ้น ตัวอย่างเช่น หากเทคนิคการลงทุนมีอัตราความสำเร็จ 70% แต่เมื่อใช้การบริหารความเสี่ยงอาจสูงขึ้นถึง 80% ดังนั้นอัตราความสำเร็จของเทคนิคการลงทุนก็คือ 80% ไม่ใช่ 70%

ห้า：แกนหลักของการติดตาม

ในช่วงเวลาที่มีสัญญาณจากทฤษฎีการลงทุนในการซื้อขาย จำเป็นต้องมีการติดตามแนวโน้มตลาดหากมีความเป็นไปได้ที่แนวโน้มเปลี่ยนแปลง หากมี การหยุดทำกำไรทันที ดังนั้น ทฤษฎีการลงทุนที่ดีต้องมีระบบติดตามแนวโน้มที่ดีเพื่อตัดสินใจเกี่ยวกับจุดสิ้นสุดของแนวโน้มและให้ผลกำไรทำงานต่อไป

หก：แกนหลักของสถานะไม่มีการลงทุน

เมื่อทฤษฎีการลงทุนไม่มีสัญญาณ อย่าลืมว่าจิตใจของคุณต้องมีคุณสมบัติที่จำเป็นในการอยู่ในสถานะที่ไม่มีการลงทุน ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญในการตัดสินความสำเร็จหรือความล้มเหลวของทฤษฎีการลงทุน

บทสรุป

จากข้างต้น สามารถรับรู้ได้ชัดเจนว่า เทคนิคการลงทุนเป็นเพียงส่วนหนึ่งของทฤษฎีการลงทุนทั้งหมด และในช่วงที่ทฤษฎีการลงทุนมีการส่งสัญญาณนั้นไม่ได้หมายถึงระบบที่ตัดสินใจแต่จริงๆ แล้วเป็นคนที่ทำการตัดสินใจอย่างเป็นระบบ สุดท้ายแล้ว ทฤษฎีการลงทุนที่ดีจะต้องประกอบด้วยจิตใจ เทคนิค ความต้องการ ความอดทน การควบคุม และอื่นๆ ดังนั้นทฤษฎีการลงทุนจึงเป็นระบบการวิเคราะห์แบบรวบรวมเพื่อแก้ไขปัญหาว่าควรทำการตัดสินใจในช่วงไหน เลือกวัตถุใดและทำการกระทำอย่างไร