การกำหนดเขตการสนับสนุนและการต้านทาน (ส่วนที่ 1)

การใช้เส้นฟีโบนัชชีอีกวิธีหนึ่งคือการใช้ระยะห่างระหว่างเส้นฟีโบนัชชีที่แตกต่างกันในการแบ่งราคาหุ้นขึ้นและลงเป็นเขตการสนับสนุนและการต้านทาน โดยพิจารณาแนวโน้มการเคลื่อนที่ในอนาคตของราคา

1. เขตการสนับสนุนที่ถอยกลับ

ในช่วงการเคลื่อนไหวที่เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญของราคาหุ้น ลักษณะการเคลื่อนไหวของฟอเร็กซ์จะแบ่งตามมาตรฐานฟีโบนัชชี โดยแบ่งออกเป็นสี่เขตจากบนลงล่าง ได้แก่ เขตไม่มีแรงต้าน, เขตการสนับสนุนที่แข็งแกร่ง, เขตการสนับสนุนสุดท้าย และเขตที่ไม่มีการสนับสนุน

(1) เขตไม่มีแรงต้าน

เขตไม่มีแรงต้านในช่วงการขึ้นราคาหมายถึงพื้นที่ที่ราคาหุ้นอยู่เหนือเส้นฟีโบนัชชี 0.382 ในการเคลื่อนไหวขึ้นราคาขนาดใหญ่ ราคาหุ้นมักจะเกิดการถอยกลับหลายครั้ง แต่ถ้าราคาอยู่เหนือเส้นนี้อย่างต่อเนื่อง แนวโน้มการขึ้นราคาของฟอเร็กซ์ก็จะยังคงดำเนินต่อไป เป็นประโยชน์ต่อการตัดสินใจถือหุ้นรอราคาขึ้นและซื้อในราคาต่ำ

(2) เขตการสนับสนุนที่แข็งแกร่ง

เขตการสนับสนุนที่แข็งแกร่งระหว่าง 0.382 - 0.5 เป็นเขตที่ราคาหุ้นลงไปในช่วงการถอยกลับ การกลับมาที่เขตนี้ช่วยให้เกิดการสนับสนุนที่แข็งแกร่ง และบ่งบอกว่าการถอยกลับมาจากจุดสูงเกิดขึ้นในลักษณะของการเคลื่อนไหวที่แข็งแกร่ง

(3) เขตการสนับสนุนสุดท้าย

เขตการสนับสนุนสุดท้ายระหว่าง 0.5 - 0.618 เราใช้พื้นที่นี้ในการตัดสินใจว่าจะมีการแล้วเสร็จในทิศทางการขึ้นราคาหรือไม่ หากราคาหุ้นยังอยู่ในเขตนี้ หมายความว่าทิศทางการขึ้นยังไม่สิ้นสุด แต่หากราคาทะลุเขตนี้ลงไปได้สำเร็จ จะแสดงถึงการสิ้นสุดของการเคลื่อนไหวที่เพิ่มขึ้น

(4) เขตที่ไม่มีการสนับสนุน

เขตที่ไม่มีการสนับสนุนหมายถึงเมื่อราคาหุ้นเคลื่อนที่อยู่ต่ำกว่าเส้นฟีโบนัชชี 0.618 ในระยะสุดท้ายของการเคลื่อนไหวที่เพิ่มขึ้น เป็นสัญญาณว่าการเพิ่มขึ้นได้สิ้นสุดลง การเปิดเผยตลาดในเขตนี้ต้องมีความระมัดระวังเป็นพิเศษ และการตัดสินใจที่ดีที่สุดคือถือเงินพิจารณาอย่างรอบคอบ