จุดเริ่มต้น

สะพานเหวินฮุย ถูกกะทบจากการเคลื่อนไหวของรถยนต์ และคนง่วนอยู่ข้างล่างเหมือนมด ฉันยืนพิงราวเหล็ก ตาท่วมไปด้วยความสิ้นหวัง คิดว่าตัวเองผ่านจุดนี้ไปไม่ได้แล้ว หายใจเข้าลึกๆ กำลังจะกระโดดลงไปให้จบ แต่บางทีโชคชะตาก็แน่นอน เมื่อโทรศัพท์ในกระเป๋าทำงาน มันคือลูกโทรศัพท์ของภรรยา ฉันวิงเวียนอยู่พักหนึ่งและตอบรับเธอ “คุณอยู่ไหน? พร้อมรับประทานอาหารค่ำหรือยัง?” ฉันมองไปที่ไกลและตอบว่า “ฉันอยู่บนถนน” เธอถาม “คุณจะกลับมากินข้าวมั้ย?” ฉันยืนนิ่งอยู่ประมาณห้าหกวินาที โอ้พระเจ้า ให้ถือว่าลูกตายไปแล้ว! ต่อไปนี้มีชีวิตอยู่ได้อีกนาที ก็จะหารายได้ได้อีกนาที ฉันตอบโทรศัพท์ “กลับบ้าน” เมื่อกลับมาบ้าน เสียงของหม้อและจานที่ชนกันในครัว ได้เห็นภรรยาที่ท้องโต 8 เดือนอยู่ในครัว ฉันน้ำตาซึม ใช่แล้ว ชีวิตของฉันไม่ใช่ของฉันเลย! ฉันมีภรรยา มีลูก และมีพ่อแม่ที่จะต้องดูแล ไม่สามารถตายได้เลย ฉันก็แค่เป็นหนี้ 350,000 บาทเอง? ฉันกอดแขนแน่น บอกตัวเองว่าจะต้องกลับมายืนขึ้นใหม่!

ความเครียดจากหนี้

มื้อค่ำแล้ว ฉันแอบอยู่ในห้อง เอาโทรศัพท์ออกมาและเปิดบัญชีหนี้ที่จำต้องชำระ ข้อความข้างในชัดเจน: เสี่ยทัง 100,000 บาท, ป้าหลาน 50,000 บาท, เจี้ยนเฟย 50,000 บาท, ฉั่ว 50,000 บาท, อาหมิง 30,000 บาท, ลูกพี่ลูกน้อง 30,000 บาท, อาหวา 20,000 บาท, น้องสาว 22,000 บาท รวมทั้งหมด 352,000 บาท!

เสี่ยทัง 100,000 บาท ป้าหลาน 50,000 บาท เจี้ยนเฟย 50,000 บาท ฉั่ว 50,000 บาท อาหมิง 30,000 บาท ลูกพี่ลูกน้อง 30,000 บาท อาหวา 20,000 บาท น้องสาว 22,000 บาท

เสี่ยทังคือเพื่อนที่สนิทของฉัน เราเคยเรียนอยู่ชั้นเดียวกัน เมื่อหกเดือนก่อน ฉันไปขอยืมเงิน 100,000 บาท บอกว่าวางแผนจะทำธุรกิจและเขาก็ตอบรับโดยไม่อิดออดอะไรเลย ถ้าไม่นับการยืมเงินจากป้าหลานที่ 50,000 บาท ซึ่งเป็นการยืมที่มีดอกเบี้ยต่ำ ทุกอย่างอื่นไม่มีดอกเบี้ย

สุดท้ายของกระสุน

ฉันนอนอยู่บนเตียง คิดถึงอนาคตที่ยากลำบากและการตัดสินใจว่า จะทำอย่างไรต่อไป ฉันกลับรู้สึกกระวนกระวายใจ คิดว่าตลอดปีที่ผ่านมาฉันได้สรุประบบการเทรดที่เป็นของตัวเองเรียบร้อยแล้ว หากยืนหยัดทำตาม ฉันจะสามารถทำกำไรได้ต่อไป แต่ทำไมยังขาดทุนอยู่?

การฟื้นฟู

ฉันเติบโตในครอบครัวที่ยากจน พ่อแม่เป็นชาวนาตัวจริง วิทยาลัยในการศึกษาใช้การขายผักและข้าวเปลือกจนสำเร็จการศึกษาในปี 2005...