บทที่สิบ: การเดินทางไปเฉิงเจียงและการต่อสู้กับโชคชะตา

บทที่ 1: การเดินทางไปเฉิงเจียง

ทีมไหนที่สมบูรณ์แบบที่สุด? “ผู้นำอย่างท่านถังซังมุ่งมั่นในเป้าหมายอย่างมาก; ซุนอู่โกวถึงแม้ว่าจะมั่นใจในตัวเองเกินไป แต่ก็ทำงานหนักและมีความสามารถสูง; จือปาเจียก็มีทัศนคติเชิงบวกแม้ว่าจะขี้เกียจบ้าง; ซัวซังไม่เคยพูดถึงอุดมคติ เขาทำงานเป็นเรื่องเป็นราว ดังนั้นทั้งสี่คนนี้จึงเป็นทีมที่สมบูรณ์แบบที่สุดในจีน”

การเดินทางไปเฉิงเจียง:

เพื่อให้ได้มาซึ่งอุดมคติในธุรกิจการลงทุนในตลาดต่างประเทศ ผู้เขียนจึงมาที่เฉิงเจียง โดยร่วมกับนายหวู่ในการจัดตั้งสตูดิโอการลงทุน

เจ้าหน้าที่ของสตูดิโอประกอบด้วย: นายหวู่เป็นเจ้าของ ผู้เขียนรับผิดชอบกลยุทธ์ตลาดต่างประเทศ นายหลูรับผิดชอบกลยุทธ์ตลาดหุ้น ธุรกิจมีพนักงาน 5 คนและคนขับ 1 คน รวมถึงนักพัฒนาโปรแกรม 1 คน

ผม: สวัสดีครับ นายหวู่ ผมกำลังจะถึงเฉิงเจียงแล้ว

นายหวู่: ดีครับ ตอนนี้เราจะไปที่สถานีรถไฟกัน

เมื่อออกจากรถไฟ นายหวู่และคนขับของเขามารอรับผมที่หน้าสถานีรถไฟ

คนขับ: ให้ผมช่วยถือกระเป๋าไหม? ต้องนั่งรถไฟไกลมาก เหนื่อยไหมครับ

ผม: ยังดีครับ ฟุตบาทได้แล้ว ไม่เหนื่อยเท่าไร

นายหวู่: ไปเถอะ เราไปที่โรงแรมกันก่อน วางกระเป๋าแล้วค่อยไปกินข้าว

ผม: (รีบพูด) นายหวู่ ไม่ต้องเกรงใจขนาดนี้เลย มันเปลืองเกินไป

นายหวู่: คุณนั่งรถไฟไกลขนาดนี้ ผมควรทำได้อย่างดี

เมื่อมาถึงโรงแรมและวางกระเป๋าให้เรียบร้อย ก็ได้พักผ่อนสั้นๆ ก่อนจะไปที่ร้านอาหารชื่อดังของเฉิงเจียง “ชุนหยินหุ่ย” — ที่พูดถึงในนิยายสามก๊ก เมื่อมีการดูแลจากนายหวู่ เราก็สามารถลืมความรู้สึกแปลกหน้าได้อย่างรวดเร็ว

ที่โต๊ะอาหาร ผมถามนายหวู่ว่า สตูดิโอของเราจะดำเนินการอย่างไร?

นายหวู่: ส่วนการค้าตลาดต่างประเทศคุณรับผิดชอบด้านเทคนิค ผมได้หาผู้เชี่ยวชาญด้านหุ้นเข้าไปแล้ว และจะมีการเปิดกลุ่ม “เรียกซื้อ” เพื่อดึงผู้ลงทุนเข้ามา ในวันหยุดเราจะทำการตลาดในพื้นที่ เนื่องจากเฉิงเจียงในขณะนี้มีตลาดที่ว่างอยู่ มีเพียง “XX” เท่านั้นที่ดำเนินการบนแพลตฟอร์ม XXX ซึ่งมีศักยภาพสูง หากมีเทคนิคที่ดี เงินทุนก็ไม่เป็นปัญหา ผมสามารถลงทุนได้ด้วยเช่นกัน

ผม: นายหวู่ แจ้งให้ทราบอย่างตรงไปตรงมา ระดับความสามารถของผมก็ไม่สูงนัก ทำการค้าตลาดต่างประเทศมาก็สามปีแล้ว อยู่ในช่วงการศึกษา

นายหวู่: จริงเหรอ? ถ้าอย่างนั้นทำไมการแข่งขันในธนาคารการคมนาคมถึงได้เข้ารอบล่ะ?

ผม: โชคดีครับ ผมหาจุดต่ำระยะที่ใหญ่ได้ และยังเต็มสัดส่วนด้วย

นายหวู่: ตอนนี้คุณคิดว่าระดับของคุณเป็นอย่างไร?

ผม: ระบบมีส่วนที่จำเป็นต้องปรับเล็กน้อย เมื่อปรับเสร็จแล้ว ควรไม่มีปัญหา

นายหวู่: ประมาณใช้เวลานานแค่ไหน?

ผม: ผมประมาณว่าประมาณ 3 เดือนค่ะ

นายหวู่: ไม่มีปัญหา คุณให้ผมแจ้งเมื่อปรับเสร็จแล้ว ผมจะลงทุนล่วงหน้าหน่อย

ผม: โอเคครับ

ไม่นานหลังจากนั้น นายหลูก็มา เราจึงเปิดสตูดิโออย่างเป็นทางการ ในช่วงแรก สตูดิโอเน้นไปที่การทำธุรกิจหุ้น พนักงานขายทำงานกันอย่างยุ่งเหยิง นายหลูมีความสามารถในการควบคุมตลาดหุ้นที่ดีมาก นายหวู่มีเพื่อนที่ทำตลาดหุ้นในท้องถิ่นอยู่บ่อยครั้งที่มาสอบถามเคล็ดลับ

ขณะที่ผมยังคงทำการศึกษาและทบทวนระบบอยู่ตลอดเวลา

นายหวู่: ดีมาก เดือนนี้ทำกำไรได้ไม่น้อย ทุกคนเหนื่อยกันมาก คืนนี้ไป “ชุนหยินหุ่ย” เฉลิมฉลองกันเถอะ

ที่โต๊ะอาหาร นายหวู่พูดว่า: ถ้าเราเปิดทำกำไรแล้ว ควรจะมีพนักงานขายมากขึ้น หากสตูดิโอดำเนินธุรกิจในลักษณะการดำเนินงานแบบบริษัทก็จะดูดีกว่า และมีประสิทธิภาพมากขึ้น ผมได้ขอคำปรึกษาจากนายหลูแล้ว ตอนนี้เราจะหาสำนักงานเพื่อเปิดบริษัทในไม่ช้า

หลังจากนั้นทุกคนก็ร่วมกันเฉลิมฉลองกับการออกความคิดเห็นของนายหวู่ (ความคิดของนายหวู่ดี แต่ในขณะนี้ ดัชนีหลักได้เข้าสู่เดือนมกราคมปี 2008 แล้ว การฟื้นตัวสิ้นสุดลง การดิ่งลงอย่างมากใหม่ไม่ช้าจะเริ่มต้น การลงทุนที่มากขึ้นในบริษัทเป็นการกระทำผิดพลาด)

ทันทีที่มีการหาสถานที่สำนักงาน บริษัทได้จดทะเบียนเรียบร้อย ทุกอย่างก็พร้อม เราเปิดบริษัทอย่างเป็นทางการ

นายหวู่: เอ๊ะ! เวลานี้ดัชนียังดิ่งอยู่เลย ลูกค้าก็เริ่มด่ากันแล้ว

นายหลู: ถ้าดัชนีไม่ดีอะไรจะทำได้? ให้พวกเขาหยุดขาดทุนไปเถอะ

จากนั้นนายหลูจึงสั่งให้พนักงานโทรศัพท์ไปยังลูกค้าให้หยุดการขาดทุน

ในตอนเย็นได้มีการประชุมครั้งหนึ่ง เรื่องหลักคือ “วิธีรับมือกับการลดลงของดัชนี บริษัทจะอยู่รอดอย่างไร” ในขณะที่ผู้เขียนเสนอว่า ให้ถอนพนักงานขายหุ้นบางคนออกไปทำธุรกิจตลาดต่างประเทศ เพราะว่าผมภายในสองเดือนนี้มีกำไรอย่างสม่ำเสมอ สามารถลองทำธุรกิจตลาดต่างประเทศได้

หลังจากที่ได้พูดคุยเกี่ยวกับรายละเอียดการทำงานแล้ว ในวันถัดไปจึงเริ่มทำธุรกิจตลาดต่างประเทศ

เนื่องจากมีคนไม่พอ ผู้เขียนจึงขุดคนหนึ่งจากบริษัทอื่นมาทำคู่หู (ผู้เขียนและเขามีความสัมพันธ์ที่ดี เราให้ผลตอบแทนดีมีเงินเดือนขั้นต่ำ ผู้ที่ผมแนะนำจะมีที่พักและอาหารให้ เขาที่บริษัทเดิม ไม่มีแม้แต่เงินเดือนขั้นต่ำ ดังนั้นเขาจึงยินดีที่จะทำงานกับบริษัทเรา ผู้เขียนได้นำเขามาที่บริษัท และเขารู้สึกขอบคุณผู้เขียน นี่ก็เป็นเหตุผลที่ผู้เขียนปลูกเมล็ดพันธุ์ดีไว้ อีกทั้งยังเป็นการวางรากฐานสำหรับผลที่ดีในอนาคต)

การดิ่งลงของดัชนียังดำเนินต่อไป นายหลูนั่งอยู่ในบริษัทอย่างไม่สบายใจ เมื่อไม่มีรายได้ให้บริษัทติดต่อกันสองเดือน เขาจึงเลือกลาออก

นายหวู่ยังคงไม่ละทิ้งธุรกิจหุ้น เพราะเชื่อว่านายหลูไม่มีความสามารถ ผ่านการสอบถามได้รู้จักผู้เชี่ยวชาญอีกคนหนึ่ง ซึ่งผู้เขียนไม่ค่อยถูกใจนัก เขามั่นใจเกินไป เห็นแก่ตัว และมีอารมณ์อวดดี หุ่นเหล่านี้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจน หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ออกจากบริษัทไปในสภาพที่น่าอายเช่นกัน

นายหวู่รู้สึกเสียดายมากที่ตนเองเปิดบริษัทโดยการกระทำที่ใจร้อน และสุดท้ายก็ไม่เหลือทางเลือก ในความช่วยเหลือจากผู้เขียนจึงเปลี่ยนแนวทางการดำเนินงานของบริษัท โดยเน้นการทำธุรกิจตลาดต่างประเทศ

วันหนึ่งในขณะที่ผู้เขียนกำลังเรี ยกซื้อ มี T ตลาดมา

ผม: เงินปอนด์ลงต่ำ XXX ให้เปิดคำสั่งขายที่ XXX เป้าหมาย XXX

คุณหลิน: ผมมองว่าคำสั่งนี้คุณต้องหยุดขาดทุนด้วยนะ ผมมีคำสั่งมาก

ผม: การหยุดหรือไม่หยุดขาดทุนมันเกี่ยวกับอะไรกับคุณ? ผมทำของผม คุณทำของคุณ คุณไม่ต้องด่าว่าผมให้หยุดขาดทุนหรอก

คุณหลิน: ผมไม่ได้ด่านะ แค่เตือนด้วยความหวังดี

ในขณะที่การเถียงกันนั้น เงินปอนด์ก็เริ่มลดลงอย่างรวดเร็ว ในเวลานั้นเธอก็ไม่มีเวลาให้ผม มองไปที่ตลาด

ผม: เอ๊ะ! คำสั่งมากของบางคนมันจะมีปัญหาไหม? ต้องโทรเรียกรถพยาบาลรึเปล่า

ในกลุ่มหัวเราะกันสนุกสนาน

คุณหลิน: ทำให้ถูกเพียงครั้งเดียว ใหญ่โตไปเหรอ ให้ดูท่าทางของเธอซะ

ผม: ผิดก็คือผิด แค่ไม่ต้องไม่พอใจจะได้ไหม

คุณหลินหัวเราะเยาะ แล้วก็ออกจากระบบ

ประมาณหนึ่งสัปดาห์หลังจากนั้น คุณหลินกลับมาออนไลน์และบอกผมว่า เธอไม่ทำเป็นนายหน้าตัวแทน IB แต่มีเพื่อนคนหนึ่งต้องการเปิดบัญชี เพราะเห็นว่าผมมีทักษะจึงจะแนะนำให้ นี่ทำให้ผมและคุณหลินกลายมาเป็นเพื่อนกัน ลูกค้าคนนี้เป็นคนจังหวัดเดียวกัน ทำธุรกิจหุ้น เนื่องจากความช่วยเหลือของพระเจ้า ธุรกิจครั้งนี้ของเราจึงประสบความสำเร็จ

ในที่นี้ผมต้องการเป็นพยานให้พระเจ้า: วันอาทิตย์ ผมไปโบสถ์ที่เฉิงเจียง และซื้อไบเบิล และอธิษฐานไปยังพระเจ้า วันจันทร์เกิดปาฏิหาริย์ขึ้น

ลูกค้าที่คุณหลินแนะนำชื่อคุณซา เราจะเรียกว่า คุณซา เธอ: สวัสดีครับ ช่วยดูหุ้นให้ผมหน่อยไหม? ได้ยินจากคุณหลินว่าคุณมีวิธีดี แนะนำสักตัวได้ไหมครับ

ผม: ได้ครับ ผมจะดูว่าหุ้นไหนดีตอนนี้ให้เป็นข้อมูล

ผู้เขียนมีแผนจะแนะนำหุ้น 000795 ให้คำแนะนำ แต่เกิดพลาดกดผิดไปกลายเป็น 000975 (ตอนนั้นเรียกว่าหมายเลขวิทยาศาสตร์) เมื่อตลาดปิดถ้าผมไม่จำผิด ในวันนั้นดัชนีหลักดิ่งลง 800 หุ้นแสดงการลดลงและมี 43 หุ้นที่เพิ่มขึ้น โดยที่ 2 หุ้นติดลิมิตขาขึ้นซึ่งรวมถึงหุ้น 000975 (หุ้นที่ผมกดผิด)

เมื่อมาถึงตอนเย็น คุณซากล่าวว่า: เอ๊ะ! คุณยอดเยี่ยมจริง ๆ แนะนำหุ้นที่ติดลิมิต ได้เลยน่านับถือเลย เมื่อไหร่คุณว่างมาที่บริษัทแล้วช่วยเปิดบัญชีแลกเปลี่ยนให้หน่อยไหม?

ผม: วันที่ผมจะจัดการงานที่บริษัทให้เรียบร้อย วันหลังไปหาคุณเพื่อทำการเปิดบัญชีกัน

นี่คือการเดินทางของผมไปที่หมู่บ้านหัวซี คุณซาเป็นลูกค้ารายใหญ่ ต้องไปด้วยตัวเอง อีกทั้งตอนนั้นเปิดบัญชีซับซ้อน จึงต้องทำอย่างถูกต้องและส่งเอกสารไปที่บริษัทเพื่ออนุมัติ

หลังจากนั้นคุณหลินรู้ถึงประสิทธิภาพของผมและมาควักคำพูดเพื่อแสดงความยินดี บอกผมตามจริงว่า หุ้นนี้ไม่ได้แนะนำให้เขา แต่เป็นการกดผิดรหัสไป ต้องขอบคุณพระเจ้าอย่างมากสำหรับโชคดีที่ได้พบกับหุ้นที่ติดลิมิตอย่างนั้น สิ่งนี้ไม่สามารถขึ้นอยู่กับทักษะได้ อีกทั้งขอบคุณคุณหลินที่แนะนำลูกค้าให้ผม

หลังจากเหตุการณ์นี้ความสัมพันธ์ของเราก็ดีขึ้นจนไม่มีอะไรต้องพูด

เมื่อมา到หมู่บ้านหัวซีคุณจะสัมผัสได้ว่าอะไรคือความทันสมัย บ้านเรือนเรียบร้อย ถนนกว้างขวาง เมื่อเข้าไปในหมู่บ้านหัวซี คุณซาจึงได้เล่าความประสบการณ์การประเดิมธุรกิจของตัวเองให้ผมฟัง ผู้เขียนได้สรุปความสำเร็จของคุณซาว่า: เพื่อน ๆ ในวงการมีความสำคัญ วงการของคุณดี ชีวิตของคุณย่อมมีคุณภาพ เงินที่ได้จากความสัมพันธ์ในวงการจะส่งผลต่อความสูงในอาชีพในอนาคตของคุณ

วันที่สามเมื่อลงไปที่หมู่บ้านหัวซี ผมพาคุณซาไปเข้าธนาคารเพื่อทำเรื่องฝากเงิน ว่ากันตามจริง หน้าตาที่ยุ่งยากไม่ได้ผล ธนาคารในหมู่บ้านหัวซีก็ยังไม่สามารถทำการฝากเงินให้ เพราะเหตุผลว่า: “บัญชีส่วนบุคคล บริษัทบัญชี” จึงไม่ได้ทำกัน

สุดท้ายก็ไม่มีวิธีการอื่น ธุรกิจจึงถูกพักไว้ ผู้เขียนมีความรู้สึกที่ไม่ดีต่อธนาคารไม่เลย

ก่อนจะจากกัน คุณซาได้ขพาผมไปถ่ายรูปร่วมกันที่หอทองของหมู่บ้านหัวซีเพื่อเก็บเป็นที่ระลึก

กลับมาถึงเฉิงเจียง ผู้เขียนได้รายงานผลการทำงานกับบริษัทอย่างตรงไปตรงมา

นายหวู่แปลกใจ: เฉิงเจียงที่มีสถานที่เล็ก ๆ เราก็ทำการฝากเงินได้ ทำไมใหญ่ขนาดนี้กลับไม่ได้?

ผม: นโยบายท้องถิ่นในแต่ละที่ไม่เหมือนกัน บางที่สามารถทำได้ บางที่ทำไม่ได้

นายหวู่: อ่อ ก็ไม่ใช่มาตรฐานเดียวกันทั่วประเทศสินะ

ผม: ใช่ค่ะ

แม้ว่าธุรกิจนี้จะไม่ได้ผล แต่ความขอบคุณสำหรับคุณหลินก็ยังคงมี

ผม: สวัสดีครับ เป็นคุณหลินใช่ไหม?

คุณหลิน: สวัสดีค่ะ คือฉันเอง

ผม: ขอบคุณที่แนะนำลูกค้า คุณซาให้ผม ถึงการฝากเงินยาก แต่ยังคงต้องขอบคุณที่แนะนำให้

คุณหลิน: ไม่ต้องเกรงใจ เราเป็นเพื่อนกัน

ผม: คุณได้รู้จักคุณซานานหรือยัง?

คุณหลิน: เขาทำธุรกิจหุ้นมาตลอด ส่วนผมรู้จักเขาจากการทำหุ้นร่วมกัน

ผม: ทำไมรู้สึกว่าคุณซาน่าจะชอบคุณนะ

คุณหลิน: อะไรน่ะ (ภาษาซีฉี)

ผม: ไม่มีอะไร เพียงรู้สึกว่าเขาชอบคุณนิดหน่อย

คุณหลิน: ขำไป ต้องไปเข้าท่าเข้าแน่

ผม: ฮ่า ฮ่า ฮ่า ที่แท้คุณก็รู้อยู่แล้ว

คุณหลิน: เขาไม่ใช่สไตล์ที่ฉันชอบหรอก

ผม: คุณชอบประเภทไหนละ?

คุณหลิน: ฉันชอบคนสูงๆ หน่อย

ผม: คุณจะต้องสูงแค่ไหน?

คุณหลิน: ประมาณ 1.8 เมตร ค่ะ

ผม: ผมพอดีสูง 1.8 เมตร ไม่ลองพิจารณาผมหรอ ฮ่า

คุณหลิน: คุณไม่มีทาง!!

ผม: ไม่เร็วนัก ไปพักผ่อนเถอะครับ ฝันดี

คุณหลิน: ฝันดีค่ะ

เวลาผ่านไปอีกหลายเดือน เนื่องจากข้อด้อยของผู้เขียน ลูกค้าประสบกับความขาดทุนและปัญหาการระเบิด ไม่สามารถดำเนินธุรกิจตลาดต่างประเทศต่อไปได้ ผู้เขียนจึงรับผิดชอบลาออก แนะนำให้นายเฮอที่แนะนำให้มาทำงานแทน จากนั้นผู้เขียนไปที่มณฑลชานซี เฮฟย์ เสฉวน ต้าเหลียน หยานไถ เซี่ยเหมิน ลี่หยูและอีกหลายที่

ท้ายที่สุดผลลัพธ์ของบริษัทนายหวู่: หลังจากที่ผู้เขียนเดินออกไปอีกไม่กี่เดือน บริษัทได้ปิดตัวก่อนหมดอายุสัญญาเช่า

อยากจะขอขอบคุณนายหวู่ที่ให้โอกาสผู้เขียนได้มีโอกาสฝึกฝนในบริษัทการลงทุน ซึ่งช่วยเรื่องการเติบโตในชีวิตในอนาคา บ้านของข้าพเจ้าขอแจ้งรายชื่ออย่างเทียบเท่า ข้าพเจ้ารู้สึกอย่างลึกซึ้งว่าในอุตสาหกรรมการเงินมันยากมากที่จะอยู่รอด

(จบบทนี้ ส่วนที่เหลือกำลังอยู่ในกระบวนการปรับปรุงโดยกลุ่มการลงทุนต่างประเทศ)