สวัสดีทุกคน!

ฉันคือ ซังอิงโกะ! ไม่คาดคิดว่าช่องแรกใน Nikkei Chinese Online จะได้รับความตอบรับที่ร้อนแรงขนาดนี้ มันทำให้ฉันประหลาดใจมาก “ซังอิงโกะกับเศรษฐกิจ” ดูเหมือนจะไม่เกี่ยวข้องกันเลย ดังนั้นเมื่อเห็นคอลัมน์นี้ทุกคนคงจะรู้สึกแปลกใจ น่าสนใจที่ฉันสามารถพูดคุยเกี่ยวกับหัวข้อเศรษฐกิจที่ลึกซึ้งเช่นนี้ได้ นี่คือคอลัมน์เศรษฐกิจนะ! ตอนนี้ฉันเพิ่งเริ่มเขียนถึงหมายเลขที่สอง แต่เมื่อนึกถึงเศรษฐกิจ ฉันก็ยังรู้สึกกลัวอยู่บ้าง (หัวเราะ) อย่างไรก็ตาม ฉันมีเวลานั่งคิดเกี่ยวกับเศรษฐกิจแล้ว ก็จะมีการรวบรวมมาเขียนเป็นบทความในช่วงต่อไป

อัตราแลกเปลี่ยน

หลังจากที่ได้เดินทางระหว่างญี่ปุ่นและจีนบ่อยครั้ง สิ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกได้ลึกซึ้งที่สุดคือ “อัตราแลกเปลี่ยน” เมื่อ 3 ปีก่อนที่ฉันมาที่จีน 1 หยวนสามารถแลกได้ประมาณ 13 เยน แต่ตอนนี้ 1 หยวนสามารถแลกได้ประมาณ 20 เยนแล้ว เยนลดค่า เช่น ถ้าซื้อของในจีนราคา 10,000 หยวน เมื่อนำมาเปรียบเทียบกับเยนจะเห็นว่าค่าต่างกันถึง 70,000 เยน รู้สึกเหมือนใช้จ่ายมากกว่า 3 ปีก่อนถึง 70,000 เยน! แต่ในทางกลับกัน ถ้าได้รับเงินเดือน 10,000 หยวนในจีน รู้สึกเหมือนกับว่าเงินเดือนของฉันสูงขึ้นถึง 70,000 เยน จากเมื่อ 3 ปีที่แล้วแล้ว

การใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน

แม้ว่าเศรษฐกิจจะเข้าใจยาก แต่สำหรับคนที่อาศัยในญี่ปุ่นและจีนอย่างฉัน เรื่องที่เกี่ยวข้องกับอัตราแลกเปลี่ยนยังค่อนข้างคุ้นเคย เช่น เมื่อฉันใช้จ่าย 30 หยวนซื้อตุ่มแตงโม ฉันก็จะนึกถึง “ตอนนี้แตงโมหนึ่งลูกราคา 600 เยน ตอนนั้นเพียง 390 เยน” แม้ว่าเมื่อเปรียบเทียบกับแตงโมที่ราคา 3,000 เยน (ประมาณ 152.85 หยวน) ในญี่ปุ่นแล้ว แตงโมในจีนนั้นยังถูกมาก แต่เมื่อนำมาเปรียบเทียบกับเมื่อ 3 ปีที่แล้ว ก็รู้สึกว่ายังคงแพงขึ้นพอสมควร เมื่อมองในแง่นี้ การใช้ชีวิตก็ใช้เงินทุกวันจริงๆ นี้คือความเปลี่ยนแปลงของอัตราแลกเปลี่ยน ฉันไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะใช้ชีวิตที่ต้องคอยติดตามอัตราแลกเปลี่ยนเช่นนี้ (หัวเราะ) ยกตัวอย่างได้แก่ลาเต้ที่ฉันสั่งในร้านกาแฟ ในจีนราคา 27 หยวน เมื่อนำมาแปลงเป็นเยนต้องเสีย 540 เยน ขณะที่ราคาในญี่ปุ่นคือ 370 เยน (ประมาณ 18.85 หยวน) ฉันมักจะคิดอยู่แบบนี้เสมอ ในญี่ปุ่นฉันยังนั่งรถไฟและรถบัสอย่างสะดวกและถูกซึ่งช่วยลดค่าใช้จ่าย

ประสบการณ์การทำงาน

เปลี่ยนหัวข้อกันบ้าง ทุกคนเคยมีประสบการณ์ทำงานพาร์ทไทม์มาก่อนไหม? ก่อนที่จะเข้าสู่วงการบันเทิง ฉันเคยทำงานพาร์ทไทม์ในวัยนักเรียนมากมาย การใช้จ่ายไปทานข้าวกับเพื่อน ร้องเพลง ไปที่เกมเซ็นเตอร์ และชอปปิง เป็นค่าใช้จ่ายที่ฉันหาเงินเอง ไม่ได้ขอเงินจากพ่อแม่ สมัยนั้นค่าจ้างทำงานคือ 700–850 เยน (ตามอัตราแลกเปลี่ยนปัจจุบันประมาณ 35.66 หยวน–43.31 หยวน) เดือนหนึ่งค่าจ้างก็ประมาณ 50,000 เยน เมื่อเปรียบเทียบกับค่าจ้างทำงานพาร์ทไทม์ในจีน ทุกคนอาจคิดว่ามันมาก แต่ค่าใช้จ่ายทั่วไปของนักเรียนในญี่ปุ่นสำหรับมื้ออาหารหนึ่งมักจะอยู่ที่ประมาณ 500 เยน (ประมาณ 25.47 หยวน) แต่ตอนนี้ในปักกิ่งกาแฟลาเต้ราคา 540 เยนเทียบได้กับค่าอาหารหนึ่งมื้อในตอนนั้นเลยทีเดียว!

ปรัชญาการใช้เงิน

ในช่วงเวลาที่ยุ่งยากและเหนื่อยล้าเมื่อ 1 ชั่วโมง 750 เยน จะไม่มีลูกค้าก็ยังคง 1 ชั่วโมง 750 เยน เพื่อนมาเล่นก็ยังคงราคา 1 ชั่วโมง 750 เยน แนวคิดเรื่องค่าแรงชั่วโมงที่ได้เรียนรู้ในสมัยนั้นก็คือดัชนีเศรษฐกิจของฉันในปัจจุบัน ขอบคุณที่ฉันมีแนวคิดนี้ ทำให้มีวิธีการใช้จ่ายที่เหมาะสมในปัจจุบัน

บทสรุป

แม้ว่าฉันจะรู้สึกว่าเศรษฐกิจอยู่ห่างไกลจากฉัน แต่จริงๆ แล้วเมื่อเริ่มจากการหาเงิน ฉันก็ให้ความสำคัญกับปัญหาเศรษฐกิจมากเลยทีเดียว! การหาเงินและใช้เงิน ใช้เสร็จแล้วก็หาเงินใหม่ นี่คือวงจรเศรษฐกิจ ใช้ชีวิตและการเงินนั้นเกี่ยวพันกันอย่างสนิทสนม นี่ก็คือสิ่งที่เรียกว่าเศรษฐกิจ?

ประวัติโดยย่อของซังอิงโกะ

ซังอิงโกะ เกิดเมื่อวันที่ 11 พฤศจิกายน 1983 ที่โตเกียว เป็นนักแสดงและนางแบบ ขอโทษแต่ว่านอกจากในญี่ปุ่น เธอยังโด่งดังในจีนและประเทศอื่นๆ ในเอเชีย จำนวนผู้ติดตามในเวย์ปั๋วกว่า 15 ล้านคน

นอกจากการทำงานในภาพยนตร์ ละครโทรทัศน์ และรายการบันเทิง ในปี 2012 เธอได้ปล่อยไมโครฟิล์ม “ความฝันที่สอง” และซิงเกิลเพลงที่มีชื่อเดียวกัน เริ่มพัฒนาในจีน ในปี 2013 ได้ร่วมกับศิลปินญี่ปุ่น – จีน – เกาหลีในกลุ่ม “Guobaojiang” สั่นคลอนวงการเพลงจีน ความชอบส่วนตัวของเธอคือการเขียนอักษรและการเรียนรู้ภาษาใหม่