การเลิกการซื้อขายทั้งหมด

วันที่ 16 สิงหาคม 2004 เป็นวันที่เลิกซื้อขายทั้งหมด นึกย้อนกลับไปถึงวันที่ 4 ธันวาคม 1995 ที่เข้าตลาดถึงปัจจุบัน นับได้สิบปีแล้ว เนื่องจากเหตุการณ์ต่าง ๆ จึงเลือกที่จะยอมแพ้ ปล่อยมือจากฟอเร็กซ์ที่ฉันตั้งตารอหากมีเหตุผลประท้วง ต้องยอมแพ้ตลาดฟอเร็กซ์ที่อยู่ด้วยกันเกือบสิบปี ในสิบปีนี้ ฉันได้ประสบกับความสุข ความสนุก ความตื่นเต้น ความเจ็บปวด ความหงุดหงิด และความหมดหวังที่ไม่ปรากฏในตลาดฟอเร็กซ์ — ในวันที่ออกจากตลาด ฉันต้องการแบ่งปันประสบการณ์การซื้อขายบางอย่างให้เพื่อนร่วมงานฟอเร็กซ์ทุกคน ฉันเข้าใจอย่างแจ่มแจ้งในโลกฟอเร็กซ์ที่ถือเป็นอาชีพศักดิ์สิทธิ์สำหรับคนทั่วไป ทุกคนที่สามารถเข้ามาในวงการนี้ต้องไม่ธรรมดา ดังนั้นชีวิตการซื้อขายฟอเร็กซ์ของฉันจึงเริ่มต้นด้วยความเชื่อมั่นนี้

คำเรียนรู้และเทคนิคการซื้อขาย

เกี่ยวกับฟอเร็กซ์ ฉันแทบไม่รู้จักอะไรเลยหลังจากทำการซื้อขายเพียงไม่กี่วัน ฉันเพิ่งรู้ว่ามันสามารถขายชอร์ตได้ ความสัมพันธ์อุปสงค์และอุปทานในพื้นฐานนั้นไม่ต้องพูดถึง (จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังไม่สนใจเกี่ยวกับมัน) ส่วนเทคนิคการซื้อขายในหนังสือนั้น ฉันก็ไม่รู้เรื่องเลย แต่มีคุณสมบัติในการเก็งกำไรที่ติดตัวมา (ซึ่งฉันเพิ่งจะรู้ในภายหลัง) ฉันทำการซื้อขายโดยอิงจากความผันผวนในแต่ละวัน ฉันทำสั้น ซื้อและขายในแต่ละวัน ทุกครั้งที่ทำการซื้อขายฉันกลับทำกำไรได้เสมอ

การทำกำไรและความรู้สึกไม่เพียงพอ

แต่ก็มีบางครั้งที่ไม่ได้ทำการซื้อขาย เช่น ถ้าไม่เห็นโอกาสฉันก็จะไม่ทำอะไร แค่เห็นโอกาสก็คว้าทันที แต่วันหนึ่งฉันจะทำการซื้อขายสูงสุดเพียงครั้งเดียว แม้ว่าฉันจะทำเงินได้ แต่ก็ไม่รู้ว่าที่ทำไปนั้น “ดีหรือไม่ดี”？ ฉันจำได้ว่าทุกสิ้นวันมีหลายคนเข้ามาพูดคุยว่าทำกำไรได้เท่าไหร่ (ในตอนนั้นฉันไม่รู้ว่าพวกเขามีเงินในบัญชีมากแค่ไหน ในภายหลังฉันได้รู้ว่าเขาทั้งหมดคือบริษัทของรัฐ) ฉันรู้สึกว่าตัวเองทำกำไรได้น้อยกว่าเขาและน้อยมาก

การยอมรับและมุมมองต่อความเจ็บปวด

แต่ผู้จัดการของบริษัทมักจะกล่าวชมฉันต่อหน้าคนอื่น ๆ ว่าฉันมีพรสวรรค์ในการซื้อขายที่ดีเลยทีเดียว ทำให้มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ฉันไปเข้าห้องน้ำและเมื่อกลับมาทุกคนในห้องซื้อขายมองมาที่ฉันพร้อมกัน (เขาคงอยากรู้ว่าฉันเป็นใคร) ฮ่าฮ่า ทำให้ฉันรู้สึกอึดอัด อย่างไรก็ตามหลายคนแนะนำให้ฉันลงทุนระยะยาว ซึ่งฉันก็เริ่มลองทำการลงทุนยาว — เนื่องจากตัวเองไม่มีประสบการณ์ในตลาดฟอเร็กซ์เลย จึงเข้าสู่การเทรดระยะยาว — จนกระทั่งพบเจอกับความพ่ายแพ้ครั้งแล้วครั้งเล่า ในช่วงเวลาหกเดือนที่เข้าตลาดในช่วงเดือนมิถุนายนถึงกันยายน 1996 ฉันถูกบังคับให้ปิดการซื้อขายในสัญญา S9609 ที่ตลาดต้าเหลียน การถูกบังคับในครั้งนี้ทำให้ฉันประสบความสูญเสียอย่างหนัก ถือเป็นครั้งแรกที่ฉันต้องเติมเงินประกัน

ความสามารถในการทนทานต่อความกดดัน

เมื่อฉันได้เติมเงินที่มากกว่าทุนที่เปิดบัญชี 150% ฉันเริ่มซื้อขายเพิ่ม และเริ่มต้นความทุกข์ในคำสัญญาว่า จะรอเวลาในตลาด ไม่มีพลังในการซื้อขายเลย เมื่อตราบใดที่หวังว่าจะสามารถกลับทั้งหมดอย่างเต็มที่ แม้ว่าความหวังที่ไม่มีพื้นฐาน (ความรู้สึกนี้ในตลาดฟอเร็กซ์เป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุด) ฉันยังคงอยากจะรออยู่ต่อไปแม้ว่าจะมีหน้าผาสูงอยู่ข้างหน้า ในที่สุด วันที่ 4 กันยายน 1996 ใกล้วันที่กำหนดฉันเกิดบังคับให้ปิดการซื้อขาย (S9609 ปิดที่ 3721) ขโมยเงินไป 80% เหลือเพียง 20% จากจำนวนเงินทั้งหมด

ฤดูใบไม้ร่วงและความคิด

ในเดือนกันยายน อากาศเริ่มรู้สึกเย็นสบาย ฉันชอบฤดูใบไม้ร่วง ขณะที่ลมฤดูใบไม้ร่วงเริ่มพัด ความรู้สึกของฉันสบายใจมากขึ้น แต่ปีนี้ฤดูใบไม้ร่วงกลับไม่ให้ความรู้สึกเย็นราบรื่นนี้ การสูญเสียครั้งนี้ไม่ได้ทำให้ฉันเข้าใจตลาดฟอเร็กซ์ แต่ยังรู้สึกถึงคำว่า “โหดร้าย” — สิ่งที่มีค่าจริง ๆ กลับไม่รู้สึกเลย — ยังไม่มีความโหดร้ายที่ใหญ่กว่านี้ แต่รออยู่ข้างหลัง สำหรับตลาดฟอเร็กซ์ — ฉันยังคงมีความเชื่อมั่นอย่างเต็มที่! ครั้งนี้ถือเป็นการทดสอบความสามารถในการทนของฉัน (ในตอนนั้นฉันมองว่านี่คือกระบวนการที่ต้องผ่าน) — เมื่อนึกเช่นนี้ ร่างกายของฉันจึงตรงขึ้น ความท้าทายสูงขึ้นและหน้าอกยืดตรง! เมื่อครบสัญญาแล้ว ฉันจึงถอนเงิน 15,000 บาทเพื่อซื้อโทรศัพท์มือถือ (ในขณะนั้นโทรศัพท์มือถือที่ดีที่สุดคือ “ซิมเมนส์” ราคาประมาณ 12,000 บาท) ซื้อโทรศัพท์มือถือเพื่อความสะดวกในการสอบถามราคา

กลับบ้านและการเปลี่ยนแปลงทางความคิด

ฉันไม่อยากอยู่ที่ตลาดอีกแล้ว (นี่คือเดือนกันยายน 1996) ออกจากตลาดกลับบ้านดูกราฟ ขณะนั้นมีแต่ภาพกราฟ ไม่สามารถดูราคา ดูตัวเลขได้ ไม่มีสิ่งอื่นใด ตอนนั้นยังไม่มีอินเทอร์เน็ต สำหรับตอนนี้ ออนไลน์มีการเกิดขึ้นในไม่ช้านี้ การดูกราฟที่บ้านเป็นเพราะบริษัทบางครั้งมีการแทรกแซงในการซื้อขาย (ความตรงข้ามในใจฉันนั้นมีมาก ไม่อยากให้คนอื่นแทรกแซงการซื้อขายของฉัน แม้ว่าคุณจะถูกต้องก็ตาม) หลังจากนี้ ฉันจึงพัฒนานิสัย — ไม่หารือเกี่ยวกับตลาดกับใคร และเงินไม่เพียงพอ เหลือน้อย ฉันไม่ต้องการอยู่ที่นั่นอีกต่อไป

การสูญเสียและการพัฒนาจิตใจ

แต่ความคิดของฉันเริ่มแย่ลง ฉันอยากที่จะได้ทุนคืนอย่างรวดเร็ว ความรู้สึกการซื้อขายของฉันหายไปหมดแล้ว (ไม่สามารถนิ่งเฉยได้) เนื่องจากฉันมักรีบเร่งที่จะประสบความสำเร็จ คิดว่าจะใช้เวลาเพียงแค่คืนทุนได้ในคราวเดียวจึงไม่สนใจการดูกราฟอีกต่อไป ที่ฉันทำอยู่จึงทำให้ฉันต้องสูญเสียเงินเป็นจำนวนมาก หลาย ๆ ครั้งที่เติมเงิน ใส่เงินก็ยิ่งน้อยลงๆ ก็เริ่มทำสิ่งอื่น ไม่ทั้งหมดเป็นฟอเร็กซ์ เพราะมันตอนเช้าเท่านั้นเอง และยิ่งเงินน้อยลงจึงไม่มีความจำเป็นต้องลงทุนในการซื้อขาย (บางครั้งแค่โทรถามราคาเท่านั้น) ฉันมีความเชื่อมั่นในฟอเร็กซ์เป็นอย่างมาก! ความมั่นใจในฟอเร็กซ์ไม่เคยเปลี่ยนไป! แต่กลับไม่มี “บทสรุป” ของการ “สูญเสีย” จริง ๆ

ความหวังใหม่

ฉันเริ่มกู้เงิน — โชคดีที่ฉันไม่ได้สูญเสียเงินกู้ เนื่องจากการกู้เงินถูกเร่งด่วนมาก เมื่อกำไรฉันสามารถชำระเงินกู้เป็นจำนวนทั้งหมด!!! — ใช้กำไรที่ได้ทำการซื้อขายฟอเร็กซ์ ตอนนั้นวิธีการคือพยายามทำให้เงินกลับมาเป็นสองเท่า เงินส่วนนี้ช่วยให้ฉันยืนหยัดมาจนถึงปลายปี 1999 — กลับออกจากตลาดอีกครั้ง แต่ยังไม่รู้สึกตัวเองให้เข้าใจตลาดและเข้าใจตัวเอง จนถึงขณะนี้ ฉันไม่ได้พบใครในตลาดฟอเร็กซ์ให้ความเป็นผู้ชี้นำฉัน ไม่ได้เห็นหนังสือในด้านฟอเร็กซ์ที่ “ฉันสามารถเข้าใจได้” (หนังสือฟอเร็กซ์ในร้านหนังสือหายากมาก) สิ่งที่พึ่งพาได้คือประสบการณ์การดูกราฟ (ความรู้สึกที่ดูกราฟ) และคุณภาพของ “การเก็งกำไร” หรือคุณสมบัติด้านจิตใจ (การวิเคราะห์จิตใจ) ขณะนี้ฉันต้องการหนังสือดี ๆ หรือคนที่มีประสบการณ์ในการชี้นำ เพื่อฉันจะได้ค้นหาสิ่งที่ถูกต้องจริง ๆ — ไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่าสิ่งใดถูกหรือผิด

การถูกควบคุมโดยอารมณ์

ฉันถูกชักจูงโดยอารมณ์ในตลาด — เริ่มแพ้และอาการงุนงง อารมณ์ทุก ๆ ความหวัง ความฝันทั้งหมดเปลี่ยนเป็น ความเจ็บปวด ความสับสน แม้แต่ความไม่รู้อันไม่สิ้นสุด และความไม่สามารถเผชิญหน้ากับความเป็นจริง เพราะไม่สามารถหาจุดแข็งและจุดอ่อนของตัวเองได้ ทุกอย่างยังไม่มีความชัดเจน มีแค่ความเข้าใจในเรื่องการรู้สึกในการดูกราฟ และความเข้าใจในจิตใจที่เกี่ยวข้องกับการซื้อขาย ฉันเริ่มเดินทีละก้าวมายังตลาดฟอเร็กซ์ สิ่งนี้ก็น่าจะเป็นกระบวนการฝึกฝนให้ฉัน ฉันจึงได้ประสบการณ์ด้านฟอเร็กซ์ทีละนิด

การเดินหน้าต่อไป

ไม่สามารถแยกแยะจุดแข็งและจุดอ่อนของตัวเองออกจากกัน จึงไม่สามารถพัฒนาจุดแข็งหรือนำจุดอ่อนออกไป ดังนั้นจึงพัฒนาช้ามาก วนเวียนอยู่แต่ในวงจร “นักเรียนประถม” แต่ฉันจะไม่ประสบการณ์การถูกบังคับให้ขายอีกต่อไป จะไม่มีวันเกิดเหตุการณ์แบบนี้ เพราะฉันเรียนรู้ว่าความเจ็บปวดคืออะไร — ที่จริงลึกลงไปในใจคิดอยู่เสมอว่าฉันควรจำเหตุการณ์นี้ให้จดจำว่าฉันถูกบังคับครั้งนั้นจนขณะนี้ยังให้ความรู้สึกที่ชัดเจน มันไปเกิดในร่างกายของฉันทำให้ฉันเข้าใจตลาดฟอเร็กซ์ดีมากขึ้น — สามเดือนต่อมา, ในเดือนพฤศจิกายน 1999 ฉันกลับเข้ามาที่ตลาดอีกครั้ง!

การเข้าสู่ตลาดอีกครั้ง

ฉนนำเงินเพียงน้อยนิดเหล่านี้แทนการศึกษาหมายถึงความหวังในอนาคต ในมุมมองของฉันมันอาจจะเอื้อประโยชน์ได้ตลอดไป ตอนนี้เริ่มเข้าไปในการวิเคราะห์กราฟ แปลงความรู้สึกจากการดูกราฟเข้ามาแล้ว รวมถึงการวิเคราะห์ใจ ฉันเห็นเสมอว่าทำโครงการนี้เป็นเหมืองทอง (การซื้อขายจากการดูกราฟ และการวิเคราะห์ใจ) — แต่การซื้อขายเริ่มไม่ราบรื่น ในสัญญา S009 ฉันซื้อเข้าไป และวันนั้น ฉันไม่สามารถจำวันได้ — อาจจะเป็นวันที่ 26 พฤศจิกายน 1999 — ใช่เลย ว่าฉันซื้อเข้าสัญญาทั้งหมดแล้ว

การควบคุมความเสี่ยง

ฉันต้องการปิดการซื้อขายให้ได้ก่อนที่ตลาดจะปิด (ฉันต้องการควบคุมความเสี่ยงของฉันให้ดี) ทุกการซื้อโดยมีความหวังทั้งหมดเป็นกำไร — แต่ยังไม่ทันถึงช่วงเที่ยง ฤดูกาลกลับลงลง เมื่อวันนั้นมันเกิดขึ้น — ฉันรู้สึกว่าโลกจะพังทลาย และฉันคิดว่าต้องควบคุมให้ได้ — ถึงจุดนี้ฉันสังเกตเห็นว่าชั่วโมงการรับประกันจะสูงมาก, แม้วันถัดไปการตัดราคาจะตกลง ในขณะนั้นให้ความระมัดระวังและเตรียมการหากขาดทุนซึ่งจะมีการขอให้ฉันลดการซื้อ

การประสบความสำเร็จ

ฉันขอร้อง “หากทำลายระดับใดระดับหนึ่ง จะปิดขายทั้งหมด” หากปิดก็หมายถึงความหวังจะถูกทำลาย ฉันมักจะปิดการซื้อขายทั้งหมดเป็นนิจไม่ต้องการลดยอดหุ้นทีละน้อย โชคดีที่เปิดตลาดก็เริ่มมีกำไร ฉันเริ่มทำกำไรแล้ว และก็จะได้มากกว่าเก่า จากนั้นก็มีความตระหนี่เกิดขึ้น คิดมูลค่าต่ำสุดที่2228 — เพราะฉันเต็มไปด้วยความรู้สึกว่าไปไม่รอด บริษัทจะโทรห_mgr ตรงข้าม มีสายเข้าไม่หยุด ฉันเคยกลัวสายโทรศัพท์ดัง ทำให้รู้ว่าตอนนี้ไม่ใช่การซื้อขายฟอเร็กซ์อีกแล้ว ทำการประยุกต์

การควบคุมอารมณ์การลงทุน

ในวันหนึ่งมีโทรศัพท์จากบริษัท คือบริษัทค่ะ ... — ขณะนี้ราคาอยู่ที่2229 — ล้านบาท ฉันตกใจ — ได้ยินข่าวว่าความต่ำกว่าเหตุการณ์ทั้งวันจะทำให้ฝากเงินลมหมด พร้อมกันมากทำให้ตื่นกลัวกันดู ความกดดันสูง ช็อกมากจนไม่แบบว่าต้องนึกถึงราคา

ชีวิตที่ได้รับการเปลี่ยนแปลง

รอจนราคาห่างออกไปจนถึงปีใหม่๒๐๐๐ ในคืนวันรี่ชวยแนวของเศรษฐกิจที่เป็นบวกเฉพาะของจินจิลล่าสุดกลับไม่รู้เลยว่าตัวเองทำอะไรอยู่

บทเรียนจากความยากลำบาก

เมื่อถึงปีใหม่ ฉันรู้ว่าผ่านพ้นมาแล้ว! มันเป็นความรู้สึกดีมากในตอนนั้น — ฉันไม่มีของใช้ในมือ แต่มีความรู้รอบตัวเอง ในช่วงปีใหม่ที่ตรงขึ้นอยู่กับความสนใจสะสมตั้งแต่ต้นปีจนเกินสองร้อยเรียบร้อย ที่ไม่ได้ปิดจัดการการซื้อขาย แต่ทุกเส้นทางที่ยืนอยู่ที่อาคารสูงจากที่ไหน

ประสบการณ์จากฟอเร็กซ์ที่ผ่านเข้ามา

ประสบการณ์ตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบันเป็นความสามารถที่จะเพิ่มกล้ามเนื้อการลงทุนของตัวเองเมื่อถึงมากกว่าสองร้อยได้เมื่อเพิ่งออกมาตลาดที่ยากลำบาก แม้บอกไว้แล้วฉันแค่รู้สึกบ่นไปทั่วเรื่องเกี่ยวกับตัวเองอยู่เหนือลมตลอดความยากลำบาก เพราะแพ้แล้วก็ได้ดู แต่ไม่ได้ไปเห็นหน้าอุ่นมาก่อน นี่คือประสบการณ์ที่สำคัญของการลงทุนในฟอเร็กซ์

สรุปความรู้ในตลาดฟอเร็กซ์

ทั้งหมดนี้คือการเหลือบมองย้อนกลับไป ทำให้สามารถบริหารจัดการในอนาคตได้ดียิ่งขึ้น แต่สำหรับการเรียนรู้ที่ได้เงินยืนยันว่าฉันรู้สึกถึงความเข้าใจถึงความสำคัญของความเจ็บปวดนั้นถือเป็นจริงในอิสระเป็นจุดหมายใหม่ของชั่วโมงจิตใจ