ปี 2011: ความภูมิใจและการเริ่มต้น

ในปี 2011 ฉันอยู่ในช่วงที่รุ่งเรืองมาก จบการศึกษามา 2 ปี ได้รับตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายขายในบริษัทขายอีคอมเมิร์ซของฮั่นโจว ดูแลทีมเกือบ 30 คน มีรายได้ปีละ 300,000 บาท ไม่ต้องพึ่งพาที่บ้าน มีรถและบ้าน ตลอดเวลาฉันรู้สึกภูมิใจและเชื่อว่าทำอะไรก็สำเร็จได้.

การค้นพบโลกของการซื้อขายแลกเปลี่ยน

เกิดความบังเอิญเมื่อหนึ่งในลูกค้าของฉันพูดถึงการซื้อขายแลกเปลี่ยนว่าเขาขาดทุนไป 3 ล้านในปีนั้น ฉันมองเห็นแค่ด้านเดียว “ต้องมีใครสักคนที่สามารถทำกำไร 3 ล้านในหนึ่งปีได้” วันถัดไปฉันจึงสั่งซื้อหนังสือเกี่ยวกับการซื้อขายแลกเปลี่ยนมากมาย และในเวลาเพียงหนึ่งเดือนฉันอ่านจบทุกเล่ม และยังคงทำความเข้าใจอย่างต่อเนื่องตลอดเวลา ไม่มีใครสอนฉัน แต่ฉันมั่นใจว่าฉันสามารถเป็นหนึ่งในไม่กี่คนในตลาดนี้ได้.

เริ่มการซื้อขายอย่างจริงจัง

ในเดือนตุลาคม 2011 หลังจากวันชาติ ฉันฝากเงิน 5,000 ดอลลาร์ เพื่อหวังจะทำกำไร 50,000 ดอลลาร์ โดยเปิดสัญญา 0.5 ล็อต ทุกครั้งที่เปิดรายการแรก ๆ ฉันประสบความสำเร็จ แต่หลังจากนั้นฉันขาดทุนทั้งหมดในสัญญาล่าสุด 1 ล็อต จากนั้นก็เริ่มลงทุนอย่างต่อเนื่องอีก 2 ปี โดยไม่ได้ทำกำไรเลย ฉันสูญเสียเงินทั้งหมด 300,000 บาทที่สะสมจากการทำงานก่อนหน้านี้ เนื่องจากการซื้อขายระยะสั้นที่มีความถี่สูง ทำให้ไม่มีเดือนไหนที่ทำกำไรได้.

การทำงานที่เหนื่อยล้าและความโดดเดี่ยว

ในปี 2013 ฉันตัดสินใจลาออกจากงาน และเริ่มใช้เงินจากการสะสมในการซื้อขายเต็มเวลา ชีวิตประจำวันของฉันเต็มไปด้วยการเขียนแผนซื้อขาย, วิเคราะห์ตลาด, และบันทึกผลการซื้อขาย ในตอนกลางคืนฉันมักจะเดินเล่นและคิดถึงตลาด บางครั้งความเหงาก็ทำให้ฉันเริ่มสงสัยในชีวิต แม้ว่าฉันจะเคยภูมิใจในตัวเอง แต่ตอนนี้ฉันเริ่มมีข้อสงสัย.

ความท้าทายและการแบ่งปัน

ระหว่างนี้ ฉันพยายามหาบริษัทที่รับคนซื้อขายในเซี่ยงไฮ้ แต่ทุกที่กลับตอบว่า “คุณต้องฝากเงินเพื่อให้เราทดสอบคุณ” ในที่สุดฉันก็เลิกความคิดนี้ไป วันที่ผ่านไปฉันยังคงขาดทุนอย่างมั่นคง หากในช่วงนี้มีใครทำการซื้อขายตรงข้ามกับฉัน เขาจะต้องเป็นนักซื้อตลาดที่เก่งกาจ.

การเดินทางที่ยังคงสู้ต่อไป

แม้จะมีความยากลำบาก แต่ในใจฉันยังมีความฝันที่จะเป็นนักซื้อขายมืออาชีพ ในปีที่แล้ว ฉันหางานในฮั่นโจวด้วยการเริ่มต้นด้วย 10,000 ดอลลาร์ และในที่สุดฉันก็คว้าอันดับหนึ่งในกลุ่มนักซื้อขายที่สอบผ่าน โดยได้รับ 20,000 ดอลลาร์ กำไรที่ฉันได้รับนั้นเป็นเพียง 10% เท่านั้น เพราะฉันกลัวกับการขาดทุน.

ผลสัมฤทธิ์และความหวัง

ห้าปีที่ผ่านมา ฉันได้เรียนรู้ว่าความพยายามไม่เคยทรยศใคร แม้ว่าฉันไม่สามารถบอกได้ว่าแต่ละคนที่มีความพยายามจะมีผลลัพธ์ที่ดี แต่ฉันและเพื่อนๆ ที่ตั้งใจทำเช่นนี้ เราย่อมมีข้อคิดที่ลึกซึ้ง และในขณะนี้ ฉันขอเป็นกำลังใจให้เพื่อนๆ ทุกคนและขอให้ฉันเองได้ชื่นชมในความพยายามนี้.